Diagnoza raka prostaty

Określenie czy masz raka prostaty polega na przejściu szeregu testów i badań. Przed rozpoczęciem badań lekarz może zapytać o wystąpienie choroby w twojej rodzinie i symptomy, jakie zauważyłeś, w szczególności problemy z oddawaniem moczu. Następnie lekarz przechodzi do jednego lub więcej testów opisanych poniżej. Palcowe badanie odbytu Ponieważ prostata leży przed odbytnicą, lekarz może ją łatwo zlokalizować i wyczuć poprzez włożenie palca w rękawiczce do odbytu. Pozwala to twojemu lekarzowi na określenie czy prostata jest powiększona, ma guzy lub inne anormalne struktury.

Test na specyficzny antygen (PSA) prostaty
Dodatkowo wykonany test PSA, zwiększa prawdopodobieństwo wykrycia raka prostaty. PSA są to substancje produkowane przez komórki prostaty. Test ten mierzy poziom PSA w krwi, który jest podawany w nanogramach na mililitr ng/m. Bardzo małe ilości PSA wydostają się ze zdrowej prostaty do krwi, ale w pewnych stanach prostata może wydzielać większe ilości.
Dwie możliwe przyczyny wysokiego poziomu PSA (przekraczające 10ng/m) to:
1. łagodny nierakowy przerost prostaty
2. rak prostaty
Wysoki poziom PSA w krwi jest znakiem ostrzegawczym, że w organizmie mogą być obecne komórki rakowe. Ponieważ inne rodzaje chorób prostaty mogą także być przyczyną podwyższonego poziomu PSA we krwi, sam test PSA nie może być miarodajny, jeżeli chodzi o występowanie komórek rakowych w organizmie i wymaga dodatkowych badań. Niski poziom PSA nie znaczy także, że można wykluczyć obecność komórek rakowych.
Każdy mężczyzna, który zauważy problemy związane z oddawaniem moczu, powinien skontaktować się ze swoim lekarzem.
Badanie USG
Ultrasonografia (USG) polega na użyciu fal dźwiękowych w celu stworzenia obrazu prostaty. Gdy fale odbijają się od prostaty, tworzą one wzór, który jest następnie przetwarzany przez komputer. USG jest używana w celu wykrycia anormalnego przerostu prostaty i wyznaczenia biopsji podejrzanego obszaru.
Biopsja
Biopsja polega na pobraniu próbki tkanki, którą następnie bada się pod mikroskopem, w celu sprawdzenia zmian nowotworowych. Tylko biopsja może ostatecznie potwierdzić diagnozę wystąpienia raka prostaty.
Z reguły lekarz pobiera wiele próbek tkanek do biopsji. Zwróć jednak uwagę na to, że nawet jeżeli wynik biopsji jest negatywny, nadal możesz mieć raka. Może się bowiem zdarzyć, że wśród wielu próbek pobranych przez lekarza nie znajdą się komórki rakowe, które będą obecne w organizmie.
Jeżeli biopsja wykryje komórki rakowe, guz oznacza się w laboratorium medycznym. Oznaczenie to wskazuje na stopień złośliwości raka – jak szybko będzie się on rozrastał i jakie jest prawdopodobieństwo wystąpienia przerzutów. Często można usłyszeć, że oznaczeń tych dokonuje się według skali Gleason’a. Po postawieniu diagnozy, rak prostaty zostaje opisany za pomocą stadiów zgodnie z rozmiarem guza i rozprzestrzenianiem się choroby.